Πεπτικό

ΝΕΟΠΛΑΣΙΕΣ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ ΟΔΩΝ

Διακρίνονται :

  1. στον καρκίνο της χοληδόχου κύστεως.
  1. στον καρκίνο των χοληφόρων αγγείων.

Κακοήθεια σε συχνότητα 5ης θέσης ανάμεσα στις νεοπλασίες του πεπτικού συστήματος.

Εμφανίζεται οι νεοπλασίες αυτές είναι αυξημήνες στην Ιαπώνια.

Ο τύπος της νεοπλάσιας είναι αδενοκαρκίνωμα (ο πιο συχνός τύπος).

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΕΩΣ (Κ.Χ.Κ.)

Συχνότητα 1-1.5/100.000 στο δυτικό κόσμο. Στο Ισραήλ εμφανίζει συχνότητα 7.5/100.000 άνδρες και 13,8/100.000 γυναίκες.

Εμφανίζει διπλάσια συχνότητα από τον καρκίνο των χοληφόρων αγγείων.

Μεγαλύτερη επίπτωση της νόσου στο γυναικείο φύλο (αναλογία 3:1). Μέση εμφάνιση ηλικίας ασθενών είναι 62-66 έτη.

 

 

 

 

ΑΙΤΙΑ Κ.Χ.Κ.

  1. ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗ

Συνυπάρχει σε ποσοστό 70% - 90% στους ασθενείς με Κ.Χ.Κ.

Γενικά η ανεύρεση συχνότητας Κ.Χ.Κ. στα χειρουργικά παρασκευάσματα χολοκυστεκτομής είναι 1%.

Παράγοντες όπως :

α) η χρονιότητα της λιθίασης (χρόνια φλεγμονή από σαλμονέλα – κολοβακτυρίδιο – αυξάνει συχνότητα Κ.Χ.Κ.),

β) το μέγεθος των λίθων (ασθενείς με λίθους) > 3cm εμφανίζουν διπλάσια πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου σε σύγκριση με ασθενείς που έχουν λίθο < 1cm,

γ) η ασβεστοποίηση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως («πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη») προδιαθέτει στην ανάπτυξη Κ.Χ.Κ.

δ) η ύπαρξη ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ εντός της χοληδόχου κύστεως (μέγεθος >1cm) εμφανίζουν υψηλό κίνδυνο για καρκίνο.

ε) ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΝΟΣΟΙ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ (ελκώδη κολίτιδα – νόσος Grohn) «προδιαθέτουν» σε ανάπτυξη Κ.Χ.Κ.

Επίσης στατιστικά δεδομένα αναφέρουν ότι : α) η παχυσαρκία, β) το κάπνισμα, γ) η υπερκατανάλωση υδατανθράκων, δ) έκθεση σε βιομηχανικά – χημικά προϊόντα (εργάτες βιομηχανιών – καουτσούκ) αυξάνουν εμφάνιση Κ.Χ.Κ. στο γενικό πληθυσμό.

 

 

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ – ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Στα αρχικά στάδια της νόσου αν υπάρχουν συμπτώματα αυτά θα οφείλονται στην χολολιθίαση ή οξεία χολοκυστίτιδα για τις οποίες και χειρουργούνται με αποτέλεσμα την ανακάλυψη του καρκίνου της χοληδόχου κύστεως.

Σε προχωρημένα στάδια εμφανίζονται ίκτερος – πόνοι στο δεξιά υποχόνδριο, ψηλαφωτή μάζα, ανορεξία, εμετός, κνησμός, απώλεια βάρους.

Σε προχωρημένη μορφή του καρκίνου της χοληδόχου κύστεως εμφανίζεται υπερκλείδια λεμφαδενοπάθεια, εμφυτεύσεις στο δονγλάσιο χώρο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Απεικονιστικό έλεγχος :

  1. Υπερηχογράφημα κοιλίας : Σε ποσοστό 50% δίνει τη διάγνωση Κ.Χ.Κ. όπως και την επέκταση της νόσου (διάταση πόρου, διόγκωση λεμφαδένων, μεταστατικές εστίες).
  1. Αξονική τομογραφία κοιλίας : Ορίζει το στάδιο και ταξινόμηση της νόσου, δυνατότητα χειρουργικής επέμβασης. Συνδυάζεται με μαγνητική χολαγγειο-παγκρεατογραφία.
  1. Ενδοσκοπική Υπερηχογραφία : Χρησιμεύει επίσης στη σταδιοποίηση της νόσου, λήψη βιοψιών από ύποπτες λεμφαδενικές ή μεταστατικές εστίες. Η ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ της νόσου, γίνεται με ΒΙΟΨΙΑ (χειρουργική, κατευθυνόμενες Βιοψίες μέσω U/S – C/T – ενδοσκοπικό υπέρηχο).

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ασθενείς με γνωστή χολοκυστοπάθεια, οι οποίοι αναφέρουν αλλαγή είτε στη συχνότητα ή στη διάρκεια και σοβαρότητα των προσβολών χολοκυστίτιδας, είτε ασθενείς με ηπατομεγαλία – ψηλαφωτή μάζα δεξιού υποχονδρίου ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΟΥΝΤΑΙ ΕΞΟΝΥΧΙΣΤΙΚΑ.

Επομένως :

  1. Ασθενείς με γνωστή χολολιθίαση που δεν έχουν κάνει χολοκυστεκτομή.
  2. Ασθενείς που έχουν πολύποδες χοληδόχου κύστεως.
  3. Ασθενείς που εμφανίζουν «ασβεστώσεις χοληδόχου κύστεως».
  4. Ασθενείς με φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου.
  5. Παχύσαρκα άτομα, καπνιστές

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΕΝΑ, ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ.

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Κ.Χ.Κ.

Κατά την αρχική διάγνωση μόνο το 10% - 30% των ασθενών μπορεί να χειρουργηθούν, με πενταετή επιβίωση (65-100%).

Το υπόλοιπο ποσοστό συνήθως είναι ανεγχείρητο και αντιμετωπίζονται συντηρητικά (τοπική ακτινοβολία – χημειοθεραπεία) με όχι καλά αποτελέσματα.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

ΚΛΙΝΙΚΕΣ

ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΣ

Grohn’s νόσος

Μεγάλες ποσότητες αίματος στα κόπρανα

ΝΑΙ

Περιοδικά

Βλέννης παρουσία στα κόπρανα

ΝΑΙ

Περιστασιακά

Πόνος

Περιστασιακά

Συχνά

Συστηματικές εκδηλώσεις

Περιστασιακά

Συχνά

Κοιλιακές μάζες

Σπάνια

Συχνά

Προσβολή περινέου

ΟΧΙ

Συχνά

Συρίγγια

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Απόφραξη λεπτού εντέρου

ΟΧΙ

Συχνή

Απόφραξη κόλου

Σπάνια

Συχνά

Απάντηση σε λήψη αντιβιοτικών

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Υποτροπή μετά χειρουργική επέμβαση

ΟΧΙ

ΝΑΙ

ANCA – θετικά

Συχνά

Σπάνια

ASGA - θετικά

Συχνά

Συχνά

ANCA

: antineutrophil cytoplasm antibody

αντίσωμα κατά του κυττοπλάσματος των ουδετερόφιλων

ASGA

: anti-Saccharomyces cerevisiae antibody

αντίσωμα κατά των σακχαρομύκητα cerevisiae

 

ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Προσβολή πρωκτού

Σπάνια

Συχνά

Συνέχεια εξέλιξης νόσου

ΝΑΙ

Περιστασιακά

Εικόνα κολονοσκόπησης “πλακόστρωτου

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Κοκκιώματα κατά τη Βιοψία

ΟΧΙ

Μερικές φορές

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Ανωμαλίες λεπτού εντέρου

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Ανωμαλίες τελικού εντέρου

Περιστασιακά

ΝΑΙ

“Τμηματική” κολίτιδα

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Ασύμμετρη κολίτιδα

ΟΧΙ

ΝΑΙ

Στενώσεις εντέρου

Περιστασιακά

Πολύ συχνά

ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΩΣΗ – ΕΚΠ ΕΝΤΕΡΟΥ

Τα εκκολπώματα (ΕΚΠ) του εντέρου είναι κήλες (προπτώσεις) του βλεννογόνου και υποβλεννογονίου χιτώνα του εντέρου που προσπίπτουν στον αυλό του εντέρου μέσω του μυϊκού χιτώνα.

Τα εκκολπώματα μπορεί να αναπτυχθούν σε όλο το παχύ έντερο αλλά συνήθως εντοπίζονται κατά μήκος τους μεσεντερίου, στα σημεία όπου διέρχονται αιμοφόρα τροφικά αγγεία (ανατομικά μειονεκτικές και ευένδοτες στις ενδαυλικές πιέσεις του εντέρου θέσεις).

Το πιο «ευαίσθητο» σημείο είναι η περιοχή του σιγμοειδούς.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ (ΕΚΠ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα ΕΚΠ είναι σαρκοειδείς προβολές του βλεννογόνου, οι οποίοι προβάλλουν από σωληνώδες όργανο. Τα αληθή εκκολπώματα περιέχουν και όλους του ανοτομικούς χιτώνες, από τους οποίους αποτελείται το έντερο (βλεννογόνο, μυϊκό, ορογόνο)

Ψευδοεκκολπώματα ονομάζονται εκείνα που αποτέλουνται από προσεκβολή του βλεννογόνου δια μέσου του μυϊκού τοιχώματος (Δεν αποτελούνται και από τους τρείς χιτώνες).

Εκκολπώματα, εμφανίζονται στον οισοφάγο, όπως και στη Μεκέλειο απόφυση* και είναι αληθή εκκολπώματα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ZENKER’S (Ε.Ζ.)

Το εκκόλπωμα Zenker’s (E.Z.) περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ludlaw το έτος 1796. Είναι ένα ψευδές (διότι δεν περιέχει και τους τρείς χιτώνες : βλεννογόνο, μυϊκό, ορογόνο) εκκόλπωμα του οπισθίου άνω τμήματος, του οισοφάγου.

Εμφανίζεται συνήθως σε άτομα μεγάλης ηλικίας.

Στο Ε.Ζ. τμήματα βλεννογόνου και υποβλεννογόνου τοιχώματος προσπίπτει, προβάλλει δια μέσου του μυϊκού χιτώνα στο οπίσθιο τοίχωμα στο τμήμα του άνω οισοφάγου στην ανατομική περιοχή (στο τρίγωνο του Killian’s), δημιουργώντας ένα χαρακτηριστικό θύλακο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το τρίγωνο του Killian’s δεν διαθέτει μυϊκές ίνες και αυτό καθιστά το τοίχωμα του οισοφάγου ευένδοτο στις πιέσεις.

Ο θύλακος προκαλείται από χρόνια αύξηση της πίεσης μέσα στον οισοφάγο και αυτό προκαλείται από το ότι η συνολική κινητικότητα του οισοφάγου, όπως η λειτουργία του άνω οισοφαγικού σφιγκτήρα, επηρεάζεται από την δημιουργία του Ε.Ζ. και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ενδαυλικής πίεσης μέσα στον οισοφάγο.

Συνέχεια ανάγνωσης

Περισσότερα από 1000 φάρμακα, που είναι φοβερά εντυπωσιακός αριθμός ενοχοποιούνται για δημιουργία ηπατοπαθειών, που υπάγονται στις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων αυτών.

Πρέπει εξ αρχής να αναφερθεί ότι κάθε φάρμακο, μιμείται όλο το φάσμα των ηπατικών παθήσεων από την οξεία ηπατίτιδα έως το νεόπλασμα ήπατος.

Συνέχεια ανάγνωσης

Η ΑΤΙΙΙ είναι γλυκοπρωτεΐνη που παράγεται στο ήπαρ. Η ΑΤΙΙΙ είναι ο πιο σημαντικός φυσιολογικός αναστολέας των πρωτάσεων της ομάδας ΣΕΡΙΝΗΣ* που απελευθερώνονται κατά την διάρκεια του μηχανισμού πήξεως.

Η κύρια ανασταλτική δράση της ΑΤΙΙΙ αφορά : α) την θρομβίνη, β) τις ενεργοποιημένες μορφές των παραγόντων ΙΧ – Χ (ΙΧα, Χα) ενώ σε μικρότερο βαθμό αναστέλλει τις ενεργοποιημένες μορφές των παραγόντων της πήξης ΧΙ, ΧΙΙ και προκαλικρεΐνης.

Οι παραπάνω διεργασίες έχουν σαν καταλύτη την ΗΠΑΡΙΝΗ.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΗΠΑΤΟΠΑΘΕΙΑ


Η πορεία της αλκοολικής ηπατοπάθειας εμφανίζει ευρύτατο φάσμα κλινικών, βιοχημικών και ιστολογικών μορφών με 3 κλινικές οντότητες.

1. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗΣ ΑΙΤΙΑΣ ΛΙΠΩΔΗΣ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ
2. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ
3. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΚΙΡΡΩΣΗ.

Συνέχεια ανάγνωσης

To Μ.Α.Λ.Η. είναι μία μορφή χρόνιας ηπατίτιδας (χρόνιας φλεγμονής του ύπατος) που εμφανίζει ιστολογικά στοιχεία (που προκύπτουν από βιοψία ήπατος) όμοια με εκείνα που προκαλεί η υπερβολική κατανάλωση οινοπνεύματος – εξάρτησης από αλκοόλη).

Σήμερα έχει καθιερωθεί σαν ονοματολογία του Μ.Α.Λ.Η. η ονομασία ΛΙΠΩΔΕΣ ΗΠΑΡ ΜΗ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΥ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑΤΟΣ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Σαν Λιπώδες ήπαρ ορίζεται η άθροιση τριγλυκεριδίων και άλλων λιπιδίων στα ηπατικά κύτταρα.

Η εναπόθεση και η άθροιση λιπαρών οξέων στο ήπαρ μπορεί να συνοδεύεται με φλεγμονή του ήπατος και καταστροφή των ηπατικών κυττάρων, τότε μιλάμε για ΣΤΕΑΤΟΗΠΑΤΙΤΙΔΑ – ΣΤΕΑΤΟΝΕΚΡΩΣΗ ΗΠΑΤΟΣ ΜΗ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗΣ ΑΙΤΙΑΣ. Η μη αλκοολική λιπώδης διήθηση ήπατος καλύπτει μεγάλο φάσμα από απλή στεάτωση → σε ΜΑΣΗ → κίρρωση → ηπατοκυτταρικό καρκίνο.

Συνέχεια ανάγνωσης

e-genius.gr ...intelligent web software