Όγκοι ήπατος (Ο.Η.)
| Πεπτικό
Οι όγκοι ήπατος διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις. Οι καλοήθεις όγκοι του ήπατος είναι σχετικά σπάνιοι. Καλύπτουν το 8% των ηπατικών νεοπλασιών. Η ανακάλυψή τους σχεδόν πάντα είναι τυχαία συνήθως σε απεικονιστικό έλεγχο (π.χ. υπερηχογράφημα ήπατος).
Στα καλοήθη νεοπλάσματα υπάγονται:
1Τα αιμαγγειώματα
2Οι οζώδεις υπερπλασίες (αμαρτώματα)
3Τα αδενώματα
ΑιμαγγειώματαΟι πιο συνηθισμένοι «όγκοι» ήπατος. Είναι πιο συχνοί στις γυναίκες (5:1) από ότι στους άνδρες.
Θεραπεία:Συνιστάται σε μεγάλα αιμαγγειώματα με διάμετρο 5-6 cm και πάντα συνυπολογίζονται για την θεραπεία τους α) η θέση του αιμαγγειώματος β) η ηλικία και γ) η γενική δραστηριότητα του ατόμου. Η συνήθης θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τον εμβολισμό του αιμαγγειώματος με εκλεκτική αρτηριογραφία. Σε περίπτωση αποτυχίας του εμβολισμού και υποτροπής του αιμαγγειώματος όπως και συμβαίνει σε αιμαγγειώματα μεγάλων διαστάσεων, συνιστάται ακτινοθεραπεία με σκοπό σμίκρυνση του όγκου ώστε να επακολουθήσει χειρουργική αφαίρεσή του.
Οζώδεις εστιακές υπερπλασίες (αμαρτώματα)Οζώδεις εστιακές υπερπλασίες (αμαρτώματα) Συνήθως μονήρεις σχηματισμοί μικρής διαμέτρου. Αποτελούνται ιστολογικά από ομάδες ηπατικών κυττάρων, με παρουσία χολαγγείων, αιμοφόρων αγγείων και συνδετικού ιστού. Εξαλλαγή εξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία:Εγχειρητική αφαίρεση. Θεραπευτικά αλλά και δια διαγνωστικούς σκοπούς του μορφώματος σε υγιή όρια.
ΑδενώματαΣυνήθως εμφανίζονται στο γυναικείο φύλλο. Είναι μορφώματα μονήρη, διαμέτρου 5-6 cm, εντοπιζόμενα συνήθως στο δεξιό λοβό ήπατος. Στη δημιουργία των αδενωμάτων έχουν ενοχοποιηθεί τα παράγωγα προγεστερόνης και οιστρογόνων. Τα αδενώματα αυτά φέρουν μεγάλο αριθμό αγγείων και η συνήθης επιπλοκή τους είναι αιμορραγία. Η αιμορραγία συνήθως κάτω από την κάψα του αδενώματος αλλά σε ποσοστό 35% εκδηλώνεται με εικόνα αιμοπεριτοναίου1. Εξαλλαγή των αιμαγγειωμάτων είναι εξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία:Εξαίρεση χειρουργική του αδενώματος με περίγραμμα υγιών ορίων. Λόγω της αγγειοβρίθειας των αδενωμάτων δεν συνιστάται η βιοψία αυτών δια του δέρματος διότι υπάρχει κίνδυνος μεγάλης ηπατικής αιμορραγίας.
