Η παχυσαρκία σήμερα θεωρείται νοσογόνος κατάσταση.

Ο ορισμός της κοιλιακής παχυσαρκίας αναφέρεται στην περίμετρο μέσης που έχει όρια για άνδρες > 102 cm και για γυναίκες > 88 cm και θεωρείται αυτή “επικίνδυνος παράγοντας” για τις επιπλοκές της παχυσαρκίας, ενώ η ολική μάζα δείκτη σώματος προσδιορίζεται από την επιφάνεια και το βάρος του σώματος και ορίζει την Π.Χ.Σ. (ΔΜΣ = ΚΙΛΑ/m2).

Σαν ατελεκτασία πνευμόνων χαρακτηρίζεται μία συνισταμένη παραγόντων όπως λοίμωξη, βρογχεκτασία, καταστροφή πνευμονικού παρεγχύματος, ίνωση, που έχει σαν αποτέλεσμα μη καλή έκπτυξη δηλ. δεν μπορεί να εκπτυχθεί ο πνεύμων (ατελεκτασία : μη δυνατότητα έκπτυξης των πνευμόνων) με αποτέλεσμα συρρίκνωση της πασχούσης περιοχής και αναπνευστική ανεπάρκεια.

Η Α.Π. διακρίνεται με οξεία και χρόνια. Στις μεγάλες ηλικίες η οξεία ή χρόνια ατελεκτασία προκαλείται από :
1. Απόφραξη του αυλού των βρόγχων (βρογχικά εκκρίματα, ενδοβρογχικοί όγκοι, κοκκιώματα, ξένα σώματα).
2. Πίεση εξωτερική των βρόγχων από διογκωμένους θωρακικούς λεμφαδένες, όγκους, ανευρύσματα, πνευμονικές συλλογές (πλευρίτιδα – πνευμοθώρακας).

[Ανοσία – Δερμοαντιδράσεις Mantoux]

Το ανοσολογικό σύστημα του ανθρώπου αποτελείται από 2 κύρια σκέλη ανοσίας:

1. Την ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ.
2. Την ΧΥΜΙΚΗ (από την λέξη χυμός δηλ. υγρά του οργανισμού) ΑΝΟΣΙΑ.

Η χυμική ανοσία, χαρακτηρίζεται από την παρουσία και παραγωγή αντισωμάτων (ανοσοσφαιρίνες) και το σύστημα που συμπληρώματος** και εξαρτάται από τα Β λεμφοκύτταρα ενώ  η κυτταρική ανοσία, χαρακτηρίζεται από την παρουσία και δραστηριότητα των Τ λεμφοκυττάρων (κύτταρα τα οποία αποτελούν την «ανοσολογική μνήμη» του ανθρώπινου οργανισμού).

Σαν ακράτεια ούρων ορίζεται η ακούσια (χωρίς τη θέλησή μας) απώλεια ούρων.

Η ακράτεια ορίζεται λοιπόν σαν χάσιμο του ελέγχου της ούρησης δηλαδή δεν ελέγχεται ο ρυθμός, ο χρόνος και η ποσότητα των ούρων σε κάθε ούρηση.

Η Α.Ο. είναι πολύ συχνή.

Αμερικανική Στατιστική ανεβάζει το ποσοστό της στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ περί τα 13.000.000 άτομα.

Η Α.Ο. εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αλλά πιο συχνή είναι στα ηλικιωμένα άτομα (30% γυναίκες – 15% άνδρες).

Πολλές φορές ο γιατρός αλλά και τα άτομα, παρατηρώντας τα άνω και κάτω άκρα, εξακριβώνουν ορισμένα «μη φυσιολογικά χαρακτηριστικά».

Το άρθρο αυτό νομίζω ότι μπορεί να βοηθήσει στη μακροσκοπική αυτή εκτίμηση.

Σαν αξίωμα στην Ιατρική υπάρχει το εξής : Άτομα με οικογενειακό ή ατομικό αναμνηστικό αιμορραγικής διάθεσης, θρομβοφιλικής διάθεσης δεν χρησιμοποιούν φάρμακα όπως : η ασπιρίνη, τα αντιπηκτικά φάρμακα (Sintrom – Wonforin) – κλοπιδογρέλη, τα οποία προκαλούν αιμορραγία.

Ο κατάλογος των φαρμάκων αυτών μπορεί να προκαλέσει αιμορραγίες από το πεπτικό σύστημα – κεντρικό νευρικός σύστημα (αιμορραγικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) – από το ουροποιητικό σύστημα (αιματουρία).

Ο παρακάτω κατάλογος δεν είναι πλήρης.

Ο όρος χρησιμοποιείται για περιγραφή της αντίδρασης του υγιούς δέρματος που προκαλείται μετά τραυματισμό – ερεθισμό, σε άτομα που υποφέρουν από δερματοπάθειες.

Χαρακτηριστικό είναι το αποτέλεσμα του τραυματισμού σε «υγιή» περιοχή δέρματος ενός ασθενή με ψωρίαση που οδηγεί σε εμφάνιση νέων βλαβών που είναι πανομοιότυπες με αυτές που προκαλεί η ψωρίαση.

Το φαινόμενο Koebner είναι γνωστό και σαν «ισομορφική» απάντηση (σημαίνει όμοια αντίδραση).

Ηλικία μέση, αρχίζει από 50 ετών. Διπλάσια συχνότητα στους άνδρες.

Το πλάσμα αίματος είναι υγρό ωχροκίτρινου χροιάς μέσα στο οποίο αιωρούνται τα ερυθρά αιμοσφαίρια.

Αποτελεί το 55% του συνολικού όγκου αίματος.

Η παρεργία είναι ένα δερματικό φαινόμενο, το οποίο εκφράζει μία υπερευαισθησία του δέρματος σε διάφορα ερεθίσματα συνήθως σε τσίμπημα βελόνης με παραγωγή δερματικών αλλοιώσεων ομοίων προς εκείνες που χαρακτηρίζουν ειδικά τη νόσο του Αδαμαντιάδη-Behcet και το Γαγγραινώδες Πυόδερμα.

Παρόμοιο φαινόμενο το οποίο ορίζεται σαν Φαινόμενο Koebner, παρατηρείται σε αυτοάνοσου υποστρώματος νοσήματα ειδικά στην Ψωρίαση και Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο.