ΕΝΔΟΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ

Ø  Συγγενής (ατρησία - στένωση).

Ø  Φλεγμονώδης (v. Grohn – μετά ακτινοβολία εντερίτιδα)

Ø  Νεοπλάσματα (μεταστατικά ή πρωτοπαθή)

Ø  Εγκολεασμός.

Ø  Τραυματισμός (αιμάτωμα).

ΕΞΩΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ

Ø  Κήλες (ενδογενής – εξωγενής).

Ø  Συμφύσεις.

Ø  Συστροφή.

Ø  Συμπίεση από μάζες (όγκοι – αιματώματα – αποστήματα).

ΕΝΔΟΛΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

Ø  Ξένα σήματα.

Ø  Χολολίθοι.

Ø  Βάριο.

Ø  Πίλωμα

Ø  Ασκαριδίαση.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Τα εκκολπώματα (ΕΚΠ) του εντέρου είναι κήλες (προπτώσεις) του βλεννογόνου και υποβλεννογονίου χιτώνα του εντέρου που προσπίπτουν στον αυλό του εντέρου μέσω του μυϊκού χιτώνα.

Τα εκκολπώματα μπορεί να αναπτυχθούν σε όλο το παχύ έντερο αλλά συνήθως εντοπίζονται κατά μήκος τους μεσεντερίου, στα σημεία όπου διέρχονται αιμοφόρα τροφικά αγγεία (ανατομικά μειονεκτικές και ευένδοτες στις ενδαυλικές πιέσεις του εντέρου θέσεις).

Το πιο «ευαίσθητο» σημείο είναι η περιοχή του σιγμοειδούς.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα ΕΚΠ είναι σαρκοειδείς προβολές του βλεννογόνου, οι οποίοι προβάλλουν από σωληνώδες όργανο. Τα αληθή εκκολπώματα περιέχουν και όλους του ανοτομικούς χιτώνες, από τους οποίους αποτελείται το έντερο (βλεννογόνο, μυϊκό, ορογόνο)

Ψευδοεκκολπώματα ονομάζονται εκείνα που αποτέλουνται από προσεκβολή του βλεννογόνου δια μέσου του μυϊκού τοιχώματος (Δεν αποτελούνται και από τους τρείς χιτώνες).

Εκκολπώματα, εμφανίζονται στον οισοφάγο, όπως και στη Μεκέλειο απόφυση* και είναι αληθή εκκολπώματα.

Το εκκόλπωμα Zenker’s (E.Z.) περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ludlaw το έτος 1796. Είναι ένα ψευδές (διότι δεν περιέχει και τους τρείς χιτώνες : βλεννογόνο, μυϊκό, ορογόνο) εκκόλπωμα του οπισθίου άνω τμήματος, του οισοφάγου.

Εμφανίζεται συνήθως σε άτομα μεγάλης ηλικίας.

Στο Ε.Ζ. τμήματα βλεννογόνου και υποβλεννογόνου τοιχώματος προσπίπτει, προβάλλει δια μέσου του μυϊκού χιτώνα στο οπίσθιο τοίχωμα στο τμήμα του άνω οισοφάγου στην ανατομική περιοχή (στο τρίγωνο του Killian’s), δημιουργώντας ένα χαρακτηριστικό θύλακο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το τρίγωνο του Killian’s δεν διαθέτει μυϊκές ίνες και αυτό καθιστά το τοίχωμα του οισοφάγου ευένδοτο στις πιέσεις.

Ο θύλακος προκαλείται από χρόνια αύξηση της πίεσης μέσα στον οισοφάγο και αυτό προκαλείται από το ότι η συνολική κινητικότητα του οισοφάγου, όπως η λειτουργία του άνω οισοφαγικού σφιγκτήρα, επηρεάζεται από την δημιουργία του Ε.Ζ. και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ενδαυλικής πίεσης μέσα στον οισοφάγο.

Περισσότερα από 1000 φάρμακα, που είναι φοβερά εντυπωσιακός αριθμός ενοχοποιούνται για δημιουργία ηπατοπαθειών, που υπάγονται στις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων αυτών.

Πρέπει εξ αρχής να αναφερθεί ότι κάθε φάρμακο, μιμείται όλο το φάσμα των ηπατικών παθήσεων από την οξεία ηπατίτιδα έως το νεόπλασμα ήπατος.

Η πορεία της αλκοολικής ηπατοπάθειας εμφανίζει ευρύτατο φάσμα κλινικών, βιοχημικών και ιστολογικών μορφών με 3 κλινικές οντότητες.

1. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗΣ ΑΙΤΙΑΣ ΛΙΠΩΔΗΣ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ
2. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ
3. ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΚΙΡΡΩΣΗ.

Ο Ε.Ε. είναι εντερική απόφραξη, η οποία προκαλείται από την είσοδο ή περιέλιξη τμήματος εντέρου παχέως ή λεπτού στον αυλό του αμέσως περιφερικότερα ευρισκόμενου εντέρου, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό διπλού εντερικού σωλήνα.

Ο αυλός του εντέρου αποφράσσεται από το τμήμα του εντέρου που εγκολεάζεται και αυτό προκαλεί διάταση του κεντρικότερου προς την απόφραξη τμήματος του εντέρου, όπως απόφραξη των φλεβών (φλεβική στάση).

Η όλη αυτή διεργασία εκτός από τη συμπίεση των αγγείων του εντέρου προκαλεί και σύνοδη απόφραξη των λεμφαγγείων του εντέρου (λεμφική στάση).

Τα Ο.Α. ξεχωρίζουν σαν :

1. ΠΕΡΙΝΕΦΡΙΚΑ
2. Ο.Α. άνωθεν πυελικής ζώνης (άνω οπισθοπεριτοναίο).
3. ΠΥΕΛΙΚΑ
4. ΜΙΚΤΑ
5. ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ

Τα Ο.Α. προκαλούνταιαπό αιματογενή διασπορά ή δευτεροπαθή κατά συνέχεια ιστού.

Συνήθως το λέμφωμα αφορά κύτταρα του λεμφικού συστήματος τα οποία βρίσκονται στους λεμφοειδείς ιστούς, όμως σε ποσοστό 25% - 50% το λέμφωμα εμφανίζεται και σε μη λεμφοειδικούς ιστούς : στομάχι 50% - 60%, λεπτό έντερο 30%, παχύ έντερο 10%.

Είναι ο δεύτερος σε συχνότητα καρκίνος στομάχου μετά το αδενοκαρκίνωμα.

Εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών, μέση εμφάνιση ηλικίας τα 60 – 65 έτη.