Η LDH είναι ενδοκυττάριο ένζυμο με μεγάλες συγκεντρώσεις στο ήπαρ, καρδιά, νεφρούς, σκελετικούς μύες, ερυθρά αιμοσφαίρια.

Η συγκέντρωση της LDH είναι 500 φορές μεγαλύτερες από εκείνης του ορού.

Η LDH αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό στοιχείο σε συνδυασμό με την CRK και SGOT στο εμφρακτό μυοκαρδίου διότι υψηλές τιμές αυτής διαρκούν περισσότερο χρόνο (3-10 ημέρες).

Η LDH αυξάνεται συνήθως την 2η ημέρα μετά από οξύ έμφραγμα και κορυφώνεται η τιμή της την 3η-5η ημέρα.

Επάνοδος στα φυσιολογικά όρια μετά 1-2 εβδομάδες.

Στο εμφρακτό του πνεύμονος η τιμή LDH αυξάνεται 24 ώρες μετά την έναρξη του πόνου και μειώνεται μετά από 1-2 ημέρες.

Η άνοδος αυτή σε συνδυασμό με φυσιολογικές τιμές SGOT δηλώνει πνευμονική εμβολή.

Φ.Τ. LDH : 240 – 480 IU/L.

 

Τρόπος λήψης : Ορός ή πλάσμα ηπαρηνισμένο. Διατήρηση του δείγματος σε θερμοκρασία δωματίου. Αποφεύγεται η ψύξη του δείγματος πάνω από 12 ώρες κίνδυνος κατάψυξης, αιμόλυσης.

Η LDH εμφανίζει 5 ισοένζυμα.

 LDH καρδίας

 LDH ήπατος

 LDH νεφρών

 LDH μυών

 LDH ερυθρών αιμοσφαιρίων

LD1 (τιμές 17%-27%)

LD2 (τιμές 28-38%) Βρίσκονται κυρίως στην καρδιά, ερυθρά αιμοσφαίρια, μικρότερα ποσοστά : νεφρούς, φλοιός εγκεφάλου.

 

LD3 (19%-27%)

Βρίσκονται στους πνεύμονες, σπλήνα, πάγκρεας, πλακούντας.

 

LD4 (5%-16%) – LD5 ((5%-10%) Σκελετικοί μύες, ήπαρ, δέρμα

 

Ισοένζυμο : Ένζυμο που έχει την ίδια λειτουργία με το κυρίως ένζυμο, αλλά δρα σε διαφορετικό υπόστρωμα.

 

Η LDH καταλύει ενζυματικά την μετατροπή του γαλακτικού οξέος σε πυροσταφυλικό οξύ εντός του κύκλου γλυκόλυση των κυττάρων.

Η μεγαλύτερη ποσότητα του παραγόμενου πυροσταφυλικού οξέος εισέρχεται στα μιτοχόνδρια των κυττάρων και μεταβολίζεται στον κύκλο των τρικαρβοξυλικών οξέων (κύκλος Krebs) προς παραγωγή Co2 – H2O – ενέργειας. Σε συνθήκες φυσιολογικής οξυγόνωσης του κύτταρου μικρό μόνο μέρος του παραγόμενου πυροσταφυλικού οξέος μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ με την δράση του LDH.

Στον ορό των φυσιολογικών ατόμων ανευρίσκονται κυρίως LD2 και λιγότερο LDH1. Αύξηση της συνολικής LDH με φυσιολογική κατανομή των ισοενζύμων παρατηρείται στο έμφραγμα του μυοκαρδίου, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, ηπατικά νοσήματα (Βλέπε Αλγόριθμο).

Η LDH είχε συνδεθεί από το 1923 (Warburg) με νεοπλασίες (αύξηση αναερόβιας γλυκόλυσης).

Σήμερα η αύξηση της LDH αποδίδεται στον ρυθμό πολλαπλασιασμού των καρκινικών κυττάρων και την ανισομερεία παροχής Ο2 στα διάφορα στάδια της μη ελεγχόμενης ανάπτυξής τους.

Έτσι, σε πρωτοπαθή ή μεταστατικό ενδοκοιλιακό ή ενδοθωρακικό όγκο η LDH αυξάνεται x 40 φορές του φυσιολογικού.

Σε όγκους εντοπισμένους αντίθετα η LDH είναι φυσιολογική.

 

 

 

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ref.: - Βιοιατρική

- Βικιπαίδεια

- Merck Man 19th ed.