ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η κάνναβη διαδόθηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα στην Ελλάδα από την Aνατολή όπως αναφέρει ο «πατέρας της ιστορίας» Ηρόδοτος.

Οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν την Κάνναβη την χρησιμοποιούσαν σαν πρώτη ύλη για την κατασκευή Καραβόπανων, σχοινιών, υφασμάτων αλλά και σαν θεραπευτικό ή ευφορικό μέσο.

Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος κάλυπτε τις ανάγκες του σε κάνναβη κυρίως με εισαγωγές.

Το 1870 γίνεται η πρώτη ουσιαστική προσπάθεια οργανωμένης καλλιέργειας κλωστική κάνναβης στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι πρώτοι σπόροι κάνναβης στην Τρίπολη που αποτελούσε σημαντικό κέντρο καλλιέργειας και εμπορίας χασίς, εισήχθησαν από τον Γεώργιο Μακρόπουλο, γαμπρό του δημάρχου Τριπόλεως Αθαν. Γρηγορόπουλο.

Μετανάστες από την Ανατολή, Αίγυπτο, Κύπρο με υπουργικη διαταγή δίδαξαν στον Δήμο Ορχομενού Μαντινείας τη μέθοδο καλλιέργειας της κάνναβης.

Το 1904 αναφέρεται ότι η παραγωγή στη Μαντινεία ανερχόταν σε 5.000.000 οκάδες με εξαγωγές στην Αίγυπτο και Μέση Ανατολή, κάνναβης εκλεκτής ποιότητας.

Στα εργαστήρια του χασίς εργαζόταν πλήθος κόσμου ακόμα και γυναίκες και παιδιά.

Οι γυναίκες άπλωναν τους κορμούς των δενδριλίων στις αυλές των σπιτιών ή στα αλώνια και τους χτυπούσαν με ραβδιά ώστε να φύγουν τα υγρά από τον κορμό.

Τη φλούδα του κορμού την στέγνωναν στον ήλιο.

Έπειτα σχημάτιζαν μπάλες (τουλούμπες) τις οποίες έγνεθαν με τη ρόκα και έκαναν κλωστές.

Το χασίς συσκεύαζαν σε μικρά υφασμάτινα σακίδια με το χαρακτηριστικό για κάθε παραγωγό ειδικό σήμα.

Έτσι ο ελέφαντας ήταν το σώμα του κτηματία και καλλιεργητή Πέτρου Καραμάνου στο χωριό Στενό. Ο αγοραστής είχε δικαίωμα δοκιμής του προϊόντος.

Υπήρχαν στην Τρίπολη την εποχή εκείνη (1928) περί τα 15 εργοστάσια «ΤΑ ΚΑΝΝΑΒΟΥΡΓΕΙΑ» τα  οποία επεξεργάζονταν κυρίως ίνα της κάνναβης για τη δημιουργία σχοινιών κυρίως.

Με την λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου η κλωστική κάνναβη αποτέλεσε βασική γεωργική καλλιέργεια και προϊόν προς εξαγωγή μέχρι το 1932.

Το 1932 απαγορεύτηκε η καλλιέργεια και κατοχή κάνναβης στην Ελλάδα.

Η καλλιέργεια της κάνναβης σταμάτησε ουσιαστικά το 1936 μετά από έντονη πίεση στην Ελληνική Κυβέρνηση Αμερικανικών και Βραττανικών Κυβερνήσεων.

Οι δικαιολογίες που προβλήθηκαν κυρίως από την Βρεττανία δεν στέκουν σε λογική κριτική και ήταν οι εξής :

α) Η Αγγλία αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα με τους εργάτες της στην Αίγυπτο όπου κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες χασίς και έτσι μειωνόταν η ικανότητα προς παραγωγική εργασία.
β) Ο δεύτερος λόγος πλέον βασικός ότι η Αγγλία εκμεταλευότανε την ινδική κάνναβη που θα είχε σαν ανταγωνιστή την Ελληνική παραγωγή.

Έτσι, μετά έτος 1936 τα ελληνικά κανναβουργεία σταδιακά οδηγήθηκαν στη πτώχευση.

Συνεχιστηκε βέβαια η επεξεργασία της κάνναβης σε τοπικές οικογένειες για τις ανάγκες της καθημερινής χρήσης (κατασκευή σχοινιών – τσουβαλιών – ρούχων) μέχρι τα μέσα του 1960.

Σήμερα υπάρχει ένα κανναβουργείο σαν μουσείο στην Έδεσσα (πολύ καλά διατηρημένο) ώστε να θυμίζει την ένδοξη ιστορία 50 ετών της κάνναβης στην Ελλάδα.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Ref. : - Agro 24 25/09/2015
Google : Ιστορ. Αναδρομή κάνναβης