Skip to main content

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ – ΣΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ (Σ.Δ.) ΤΗΣ ΤΥΠΟΥ ΙΙ ΣΔ/Α

| Γενικά Θέματα

Πόσο συχνή και κατά ποίο ποσοστό εμφανίζεται ΣΔ/Α στο ΣΔΙΙ;

Ποσοστό μέχρι και 90% ΣΔ/Α. Οι διαβητικοί άνδρες έχουν τριπλάσια πιθανότητα εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας από τους φυσιολογικούς.

Ποια είναι τα κυριότερα αίτια στυτικής δυσλειτουργίας γενικά;

 

  • ΑΓΓΕΙΑΚΑ ΑΙΤΙΑ

  • ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

  • ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

  • ΤΡΑΥΜΑΤΑ - ΤΡΩΣΕΙΣ ΝΩΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΥ

  • ΑΛΛΑ ΕΝΔΟΚΡΙΝΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

  • ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

ποσοστό 40% ποσοστό 30%

ποσοστό 40%

ποσοστό 8%

ποσοστό 6%

ποσοστό 30%

 

Η αιτιολογία της ΣΔ/Α στον ΣΔ είναι μονοδιάστατη ή πολυδιάστατη;

 

Πολυδιάστατη, πολυπαραγοντική και συνδέεται με επιπλοκές ΣΔ όπως :

  • νευροπάθεια (ο Σ.Δ. προσβάλλει τα vasa nevrorum)

  • αγγειοπάθεια (προσβάλλει vasa vasorum)

  • μη επαρκή αιμάτωση του πέους (προσαγωγή - απαγωγή).

 

Η στυτική δυσλειτουργία σχετίζεται με λήψη φαρμάκων;

 

Το άτομο με Σ.Δ. παίρνει πολύ συχνά για άλλα συνυπάρχοντα νοσήματα (αρτηριακή υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, στεφανιαία νόσο) φάρμακα που πολλά από αυτά (βλ. πίνακα 1) προκαλούν δυσλειτουργία στύσεως.

 

Πίνακας 1

  • ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ (θειαζίδες, σπιρονολακτόνες)

  • ΑΝΤΙΥΠΕΡΤΑΣΙΚΑ

  • Κεντρική δρώντα (α-μεθυλντόπα, κλονιδίνη, ρεσερπίνη)

  • Β΄- αναστολείς

  • Αντιαρρυθμικά (βεραπαμίλη)

  • ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

  • Φαινοθειαζίδες

  • Τρικυκλικά αντιακαταθλιπτικά

  • SSRI

  • ΔΙΑΦΟΡΑ

  • Οιστρογόνα

  • Αντιανδρογόνα

  • Gimetidine

  • Digoxin

  • Μετοχλωροπροπαμίδη

  • Οπιοειδή

  • Γεμφιμιτροζίλη

ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΜΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ

  • Έντονο άγχος

  • Κατάθλιψη

  • Φοβίες

  • Καταθλιπτική συνδρομή

  • Κάπνισμα

  • Κατάχρηση αλκοολούχων ποτών

  • Παχυσαρκία.

 

Συχνότητα δυσλειτουργίας στύσης - Ηλικία ατόμων με Σ.Δ.

Συχνότητα 50% - 90% στα άτομα με Σ.Δ. ποσοστό 90% αφορά ηλικίες 20-29 ετών το ποσοστό αυξάνει προοδευτικά μέχρι το 93% στην ηλικία των 70 ετών.

Μετά 10 χρόνια από την διάγνωση του Σ.Δ., ποσοστό 50% των ατόμων με Σ.Δ. εμφανίζει ΣΔ/Α.

Ποιοι είναι γενικά οι παράγοντες για την δημιουργία και διατήρηση της στύσης;

 

  1. Επαρκής επιθυμία - διέγερση

  2. Επαρκή επίπεδα τεστοστερόνης

  3. Φυσιολογική ανατομική πέους

  4. Επαρκής εισροή αίματος (αιμάτωση) από αρτηριακό σκέλος

  5. Σύγκλειση φλεβικού απαγωγού δικτύου του αίματος.

  6. Ακεραιότητα αυτόνομου νευρικού συστήματος και γενικά αισθητηρίων νευρικών οδών.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ (απτικό - οπτικό - οσφρητικό - λεκτικό).

Στην διεργασία της στύσης συμμετέχουν και πολλές ουσίες όπως νευροπεπτίδια (νευροπεπτίδιο Υ. αγγειοδραστικό νευροπεπτίδιο VIP) ή ενδοθηλίνη, το μονοξείδιο αζώτου (ΝΟ) που είναι νευροδιαβιβαστής με αγγειοδιασταλτική δράση (πολλές φορές βρίσκεται μειωμένο στο Σ.Δ.).

Έχει σχέση η ΣΔ/Α με τη ρύθμιση του Σ.Δ.;

Βέβαια, έχει βρεθεί ότι η ΣΔ/Α «συνοδεύει» αυξημένες τιμές γλυκοζιώμενης αιμοσφαιρίνης.

Επίσης, η ΣΔ/Α επηρεάζεται από την παρουσία μεταβολικού συνδρόμου, αρτηριακής υπέρτασης, αθηρογενετικής δυσλιπιδαιμίας (χαμηλά επίπεδα HDL, υψηλά LDL, χοληστερόλη) - κατάθλιψης.

 

Η φυσική δραστηριότητα και γενικά σωματική άσκηση επιδρά ευνοϊκά στη ΣΔ/Α στο διαβητικό άτομο;

 

Απόλυτα, η άσκηση δρα σαν «προστατευτικός» παράγοντας.

 

Άνδρες που έχουν αυξημένη φυσική δραστηριότητα και άσκηση, διατρέχουν 10% στατιστικά λιγότερο κίνδυνο από τους υπολοίπους, οι οποίοι δεν ασκούνται.

 

Πως αντιμετωπίζεται η στυτική δυσλειτουργία;

 

Πρίν χρόνια, η αντιμετώπιση της είχε 3 άξονες - 3 χειρισμούς

 

1ο ΕΝΔΟΣΥΡΡΑΓΩΔΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΓΓΕΙΟΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

(Παπαβερίνη - φαιντολαμίνη - προσταγλανδίνη Ε : χορήγηση ενδοπεϊκά).

Η τεχνική οφείλεται στον Γάλλο ουρολόγο Virag ο οποίος το 1982 χρησιμοποίησε παπαβερίνη (δόση 7,5 - 9,0 mgr εφάπαξ) ποσοστό επιτυχία 35%.

Ο συνδυασμός παπαβερίνης και φαιντολαμίνης (30:1) είχε μεγαλύτερη επιτυχία (ποσοστό 68%).

Η χορήγηση αλπροσταδίλης (προσταγλανδίνη Ε) με κυμαινόμενη δοσολογία 5, 10, 50 mg εφάπαξ (σκ. Cavergec - Edex) έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Επιπλοκές των χορηγούμενων ενδοπεϊκά αγγειοδραστικών ουσιών είναι :

  • Το άλγος στην περιοχή πέους

  • Ανάπτυξη τοπικά αιματωμάτων

  • Ίνωση στο σημείο ενέσεων

  • Παράταση χρόνου στύσεως (πριαπισμός).

2ο ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΕΝΟΥ (Αρνητικής πίεσης)

Είναι αντλίες που δημιουργούν κενό, με τελικό αποτέλεσμα την εισροή αίματος μέσα στα σηραγγώδη σώματα ή διάταση έτσι του πέους.

Η διάταση αυτή συνδυάζεται με εφαρμογή ελαστικού δακτυλίου στη βάση του πέους, ο οποίος προκαλεί παγίδευση αίματος μέσα στους σηραγγώδεις κόλπους και διατήρηση της στύσης.

Η συνολική διαδικασία δεν πρέπει να παρατείνεται πάνω από 30΄.

Παρενέργειες : Δυσκολία εκσπερμάτωσης, τοπικό άλγος, εκχυμώσεις, αγγειοσύσπαση δέρματος πέους.

3ο ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ

Σήμερα, οι μόνιμες προθέσεις που τοποθετούντο παλιότερα έχουν αντικατασταθεί με προθέσεις υδραυλικής ανόρθωσης με καλά αποτελέσματα (ικανοποίηση ζευγαριού ≈ 80%).

Επιπλοκές υδραυλικών προθέσεων

  • Λοιμώξεις (0,6 - 9%).

  • Μηχανικά προβλήματα (διακοπή λειτουργίας αντλίας).

  • Μη σωστή τοποθέτηση.

Μπορεί να γίνει αντικατάσταση της αντλίας (ποσοστό 5% σε διάστημα 5-10 ετών).

Πως αντιμετωπίζεται θεραπευτικά και στο σύνολό της η δυσλειτουργία στύσεως;

  1. Λήψη «σχολαστικού» ιστορικού (ατομικού και οικογενειακού)

    • Έναρξη ΣΔ/Α

    • Τρόπος ζωής (κάπνισμα - χρήση οινοπνεύματος - ρύθμιση σακχάρου αίματος - διάρκεια Σ.Δ. - αρτηριακή υπέρταση - (συνύπαρξη) - Νεφρικής ανεπάρκειας - Υπερλιπιδαιμίας - Νευροπάθειας (αυτόνομης, περιφερειακής)

    • Λαμβανόμενα φάρμακα.

  1. Ειδικές εξετάσεις

    • Καταγραφή στυτικής δραστηρίοτητας κατά τις νυκτερινές ώρες.

    • Γενική στυτική, σεξουαλική δραστηρίοτητα

    • Αιμοδυναμικός έλεγχος (δυναμική σηραγγομετρία, σηρραγγογραφία)

    • Νευρολογικός έλεγχος

(Βιοθεσιομερία πέους - πρόκληση αναζώτηση βολβοσηρα-γγώδους αντανακλαστικού).

Ποιος είναι ο σημερινός θεραπευτικός χειρισμός της στυτικής δυσλειτουργίας;

Η από του στόματος αντιμετώπιση που μπορεί να χορηγηθεί από τον θεράποντα γιατρό (παθολόγο, διαβητολόγο, γενικού γιατρού).

Επί αστοχίας, πάντως, επιβάλλεται η παραπομπή στον ειδικό γιατρό.

Ποιες είναι οι σημερινές per os ουσίες για την ΣΔ/Α;

  1. ΣΙΛΔΕΝΑΦΙΛΗ (σκ. Viagra)

  2. ΤΑΔΑΛΑΦΙΝΗ (σκ. Cialis)

  3. ΒΑΡΝΤΕΝΑΦΙΛΗ (σκ. Levitra)

Τα παραπάνω φάρμακα εμφανίζουν το ίδιο μηχανισμό φαρμακευτικής δράσης (αποτελούν εκλεκτικούς αναστολείς της φωσφοροδιεστεράσης τύπου - 5 (PDS5).

Η ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΗ ΑΠΟΜΟΡΦΙΝΗ (σκ. Uprima) διαθέτει κεντρική δράση (αγωνιστής ντοπαμίνης).

Το πρώτο χρονολογικά χάπι είναι η ΣΙΛΔΑΝΑΦΙΝΗ (σκ. Viagra) το θαυματουργό με μαγικές ιδιότητες «μπλέ» χάπι που έχει συνταγογραφηθεί σε παγκόσμια κλίματα σε 20.000.000 συνταγές.

Το φάρμακο δεν μπορεί να προκαλέσει στύση χωρίς σεξουαλικό ερεθισμό!!!

Το «χάπι» χορηγείται σε δόση 50 mgr per os 60´πριν τη σεξουαλική πράξη (η δόση μπορεί να αυξηθεί στα 100 mgr εφάπαξ).

Η δράση του φαρμάκου αρχίζει σε διάστημα 25΄- 1 ώρα μετά την από του στόματος λήψη.

Η δραστικότητα είναι 4-5 ώρες. Καλύτερα δρα με κενό στομάχι.

Το φάρμακο εμφανίζεται δραστικό στην οργανική αλλά και ψυχογενή αιτιολογία της στυτικής δυσλειτουργίας.

Στο Σ.Δ. εμφανίζει δράση στο 60% των περιπτώσεων, ανεξάρτητα από την βαρύτητα του Σ.Δ.

Το φάρμακο μεταβολίζεται στο ήπαρ.

Οι παρενέργειες είναι :

  • Κεφαλαλγίες 16%

  • Ζάλη 2%

  • Αίσθημα έξαψης (flashing) 10%

  • Δυσπεψία 7%

  • Συμφόρηση ρινός 4%

  • Διαταραχές όρασης 3%

Οι διαταραχές όρασης οφείλονται στην μειωμένη εκλεκτικότητα του φαρμάκου προς το ένζυμο φωσφοδιεστεράση τύπου - 6 (PDE6) του αμφιβληστροειδούς χιτώνα.

Αποτέλεσμα αυτού είναι η μπλέ όραση που αναφέρεται σε ορισμένα άτομα.

Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ (ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΗ) ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΝΙΤΡΩΔΗ ΓΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ (ενισχύει την υποτασική ενέργεια των νιτρωδών με αποτέλεσμα collapsus).

ΕΠΕΙΣΗΣ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΒΑΡΗ ΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΗΠΑΤΟΣ.

Απαγορεύεται, η συγχορήγηση με α-αδρενεργικούς αναστολείς.

Η ΤΑΔΑΛΑΦΙΛΗ (σκ. Cialis ετ. Lilly) κυκλοφορεί σε χάπια των 10 & 20 mg.

Δίσκια κίτρινου χρώματος

Δρα σαν ισχυρός εκλεκτικός αναστολέας PDE5 φωσφοδιεστεράσης.

Στύση ικανή για διείσδυση 30΄.

Γενικά, φαίνεται ότι η ταδαλαφίλη σε κυμαινόμενη δόση 10 mgr ή και 20 mgr σε εφάπαξ λήψη εμφανίζει ιδιαίτερα πλεονεκτήματα έναντι των δύο άλλων ουσιών.

Έχει χρόνο ημίσειας ζωής 17.5 ώρες (διάστημα που επιτρέπει στο άτομο επιτυχία στο πως όταν το επιθυμεί (80% ποσοστό επιτυχών σεξουαλικών επαφών μεταξύ 12-24 ωρών από την λήψη του φάρμακου) και επίτευξη καλύτερου αυθορμητισμού ερωτικών σχέσεων.

Η λήψη φάρμακου δεν επηρεάζεται από τροφή ή αλκοόλ. Η εκλεκτικότητα του φάρμακου προς το ένζυμο φωσφοδιεστεράση τύπου - 5 εντοπίζεται στα σηραγγώδη σώματα του πέους κυρίως και ελάχιστα στο αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού. Δεν προκαλεί τις παροδικές διαταραχές της όρασης που εμφανίζει η σιλδεναφίλη.

Η επιτυχία του φαρμάκου σε διαβητικά άτομα φτάνει το 50% (βελτίωση στύσεων) με δόση 10 mg ενώ σε ποσοστό αυξάνει στο 64% με δόση 20 mg.

Ανεπιθύμητες ενέργειες :

  • Πονοκέφαλος (14%)

  • Δ

    ήπιου χαρακτήρα

    υσπεψία (10%)

  • Πόνος στη μέση (6%)

  • Ρινική συμφόρηση (5%)

  • Μυαλγίες (5%)

  • Flashing (4%)

Το tadalfil δεν εμφανίζει κλινικά έκδηλη διαταραχή (μείωση) της αρτηριακής πίεσης, διαταραχή καρδιακού ρυθμού, παράταση QT διαστήματος.

ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΗ Η ΣΥΓΧΟΡΗΓΗΣΗ ΜΕ ΝΙΤΡΩΔΗ.

Η ΒΑΡΝΤΕΝΑΦΙΛΗ (Δόση 10 - 20 mg).

Δίσκια ροζ χρώματος 10 mg (ετ. Bayer).

Λήψη 1 φορά ημερησίως, 1 ώρα περίπου πριν την σεξουαλική πράξη με άδειο στομάχι (ιδιαίτερα αποφυγή λιπαρού γεύματος)

Παρενέργειες

  • Κεφαλαγλία (16%)

  • Α

    ήπιου χαρακτήρα

    ίσθημα έξαψης (10%)

  • Δυσπεψία (7%)

  • Ρινική συμφόρηση (4%)

  • Μυαγλίες - οσφυαλγία

Δεν προκαλεί διαταραχές από το καρδιαγγειακό σύστημα - (μερικές φορές παράταση Q.T. διαστήματος)

ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΜΕ ΝΙΤΡΩΔΗ και Α-ΑΔΡΕΝΕΡΓΙΚΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΣ.

 

Ποια είναι τα αποτελέσματα - εμπειρίες στον Ελληνικό χώρο;

 

Στατιστική μελέτη Διαβητολογικού Τμήματος Ι.Γ.Ν.Α.

  1. Συχνότητα - οξύτητα της στυτικής δυσλειτουργίας είχαν ανάλογη αύξηση παράλληλα με την ηλικία του ατόμου.

  2. Η διάρκεια του Σακχαρώδη Διαβήτη είχε σημασία p < 0,0001.

  3. Η σεξουαλική δυσλειτουργία δεν είχε σχέση με δείκτη μάζας σώματος.

  4. Δεν συσχετίζεται με την συνύπαρξη υπερλιπιδαιμίας και A1C.

  5. Είχε σχέση με την ύπαρξη αρτηριακής πίεσης.

  6. Το ποσοστό αυξάνει στο 55% στις ηλικίες 61-70 ετών.

 

 

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

 

Ref: - Σακχ. Διαβήτης Ιούλιος - Αύγουστος 2010

- Μετεκ. Μαθήματα Σ.Δ. ΙΓΝΑ έτος 31ο

 

Fuse

Ερωτήματα Αναγνωστών

Παρακαλούμε συμπληρώστε στη φόρμα το ερώτημα σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατόν.