ΙΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η προσβολή του αναπνευστικού συστήματος (άνω και κάτω αναπνευστικό σύστημα) προκαλεί συμπτώματα που ομοιάζουν με του κοινού κρυολογήματος και της γριππώδους συνδρομής αλλά και δυσπνοϊκά φαινόμενα και πνευμονία.

Από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς ιούς που προσβάλλουν το αναπνευστικό δένδρο είναι ο ιός της γρίππης (Influenza virus «flu»).

Άλλοι ιοί που προσβάλλουν το αναπνευστικό σύστημα είναι :

• Rhinovirus/enterovirus
• Parainfluenza
• Συγκυτιακοί ιοί του αναπνευστικού συστήματος (R.S.V. : Respiratory Syncytial Virus).
• Adenovirus.

Συγκυτιακοί ιοί του αναπνευστικού συστήματος –

Respiratory Syncytial Virus (R.S.V.)

ΣΥΓΚΥΤΙΟ : Ομάδα κυττάρων στα οποία το πρωτόπλασμα του ενός κυττάρου είναι συνεχές με εκείνο των παρακείμενων κυττάρων, στην περίπτωση του RSV τα μολυσμένα κύτταρα του βλεννογόνου σχηματίζουν συγκύτιο.

Ειδικά προσβάλλουν την παιδική ηλικία. Κυρίως πρόωρα βρέφη, με χρόνια νοσήματα πνευμόνων, συγγενείς καρδιοπάθειες, ανεπάρκειες των Τ κυττάρων. Όλα αυτά αποτελούν καταστάσεις που προσβάλλονται από τον R.S.V.

Επίσης, η ανεπαρκής εμφάνισης και εξέλιξης των αεροφόρων οδών όπως και η «υπερευαισθησία» των αεροφόρων οδών αποτελούν παράγοντα αυξημένης θνητότητας από R.S.V. στα πρόωρα βρέφη.

Πνευμονική υπέρταση, υποξαιμία, κυάνωση, συνοδεύονται από δυσμενή πρόγνωση στα παιδιά με συγγενείς καρδιακές βλάβες.

Επίσης, η παρατεταμένη διαδικασία διπλασιασμού του γενετικού υλικού αποτελούν παράγοντες σοβαρής λοίμωξης στους ανοσοκατασταλμένους ασθενείς.

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΙΟΥ

R.S.V.: Συγκυτικός ιός μεγέθους (120-200nm). Το γονιδίωμα του ιού περιέχει F, G, SK λιποπρωτεΐνες. Οι F και G λιποπρωτεΐνες αποτελούν τον στόχο, εισβολή στη μεμβράνη των κυττάρων που προσβάλλει ο ιός.

Ο RIV ιός διαιρείται σε 2 αντιγονικές υποομάδες Α, Β, βάση με την ικανότητα αντίδρασης του RIV με μονοκλονικά αντισώματα κατά των γλυκοπρωτεϊνών «συγκόλλησης».

Ο υποτύπος Β R.S.V. χαρακτηρίζεται από ασυμπτωματικά στελέχη του ιού.

ΙΟΙ – ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ

Ο R.S.V. προσβάλλει και μεγάλες ηλικίες χωρίς όμως την εμφάνιση σοβαρών συμπτωμάτων.

Τα συμπτώματα της λοίμωξης από R.S.V. εμφανίζονται 4-6 ημέρες (χρόνος επώασης) μετά από την έκθεση στον ιό και περιλαμβάνουν :

• Συμφόρηση ρινική, ρινική έκκριση.
• Ξηρό βήχα.
• Χαμηλό πυρετό.
• Ξηρότητα λαιμού.
• Ελαφρό πονοκέφαλο.

Αν ο R.S.V. προσβάλλει το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα προκαλεί πνευμονία ή βροχιολίτιδες και τότε εμφανίζονται :

• Πυρετός
• Επίμονος βήχας
• Συριγμός αναπνοής
• Ταχύπνοια
• Δύσπνοια
• Κυάνωση.

Γενικά η R.S.V. λοίμωξη διαρκεί 2 – 8 ημέρες. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν σε 1 – 2 εβδομάδες (σε πολλούς διατηρείται η συρίπτουσα αναπνοή) περισσότερο χρόνο.

Στα πρόωρα βρέφη-ενήλικες με προϋπάρχουσα καρδιακή νόσο ή προσβολή των πνευμόνων χρειάζεται εισαγωγή και περίθαλψη σε νοσοκομείο άμεσα.

Ο ιός μεταδίδεται αερογενώς (με σταγονίδια, πτάρνισμα, βήχα). Εισέρχεται στον οργανισμό από τα μάτια, στόμα, μύτη.

Επίσης με στενή επαφή με πάσχοντα, άμεση επαφή (τίναγμα «μολυσμένων» χεριών).

Ο ιός διατηρείται για ώρες στην επιφάνεια των πάγκων της κουζίνας και σε ανοξείδωτες επιφάνειες.

Το πάσχον άτομο μεταδίδει τον ιό τις πρώτες ημέρες μετά την εκδήλωση της λοίμωξης.

Ο ιός εξακολουθεί να διαδίδεται για μερικές εβδομάδες μετά την ανάρρωση.

Επιδημίες του R.S.V. εμφανίζονται τέλος Φθινοπώρου αρχές Χειμώνα στα τροπικά κλίματα η μόλυνση είναι πολύ συχνή κατά την διάρκεια της περιόδου των βροχών.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ R.S.V.

• Πρόωρα βρέφη
• Νεαρές ηλικίες με συγγενείς καρδιοπάθειες ή νοσήματα πνευμόνων.
• Νεαρές ηλικίες υπό θεραπεία με χημειοθεραπευτική αγωγή.
• Μεταμόσχευση οργάνων.
• Άτομα με HIV.
• Άτομα μεγάλης ηλικίας με άσθμα, καρδιακή ανεπάρκεια, Χρόνια Αποφρακτικά Νοσήματα Πνευμόνων (Χ.Α.Π.), βρογχιολίτιδα.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

• Πνευμονία
• Λοιμώξεις μέσου ωτός
• Άσθμα (προσβολή και εμφάνιση σε μικρές ηλικίες – προδιαθέτει σε άσθμα στην ενήλικα ζωή)
• Επανάληψη λοίμωξης (την ίδια εποχή) με συμπτωματολογία κοινού κρυολογήματος.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Φάρμακο Palivizumab*: Γίνεται σε παιδιά κάτω 1 έτους και σε παιδιά που γεννήθηκαν πρόωρα.

Έρευνες γίνονται για την δημιουργία ρινικού spray, εμβολίου.

Palivizumab: μονοκλωνικό αντίσωμα που παράγεται από ανασυνδυασμένη DNA τεχνολογία.

ΠΡΟΛΗΨΗ

• Συχνό πλύσιμο των χεριών.
• Αποφυγή συγχροτισμού.
• Καθαριότητα περιβάλλοντα χώρου (παιχνίδια κ.α.). 5 ώρες παραμονή ιού.
• Διακοπή καπνίσματος.

ΡΙΝΟΪΟΙ – Thinovirus Human (HRVs)

Ποσοστό άνω των 50% των κοινών κρυολογημάτων προκαλούνται από τους ρινοϊούς.

Περισσότεροι από 150 ορότυποι HRVs έχουν βρεθεί.

Οι λοιμώξεις από HRVs προσβάλλουν το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.

Μετά την εναπόθεση του ιού στη μύτη ή στο στόμα ο ιός συνδέεται με τα επιθηλιακά κύτταρα του ξενιστή.

Η λοίμωξη που εμφανίζουν τα επιθηλιακά κύτταρα της μύτης προκαλεί την αύξηση των ουδετερόφιλων του ρινικού βλεννογόνου και την απελευθέρωση «διαβιβαστών φλεγμονής».

Η αναδίπλωση (πολλαπλασιασμός των HRVs γίνεται στους 33^oC (ιδανικά) αλλά μπορεί και στους 37^oC.

Ο ιός διαταράσσει τις φυσιολογικά υπάρχουσες συνδέσεις (μορφολογικές και λειτουργικές) που υφίστανται μεταξύ των κυττάρων. Αυτό οδηγεί σε αυξημένη διαφυγή υγρών και έκκρισης βλέννης και προκαλείται από προσβολή και αλλοίωση από τον ιό των φυσιολογικών διαύλων (α-επιθηλιακού διαύλου Na αλλά και Β’ και Γ’.

Επακόλουθο των παραπάνω είναι η αλλοίωση (μείωση) της κάθαρσης βλέννης μέσω της λειτουργίας του κρασσωτού επιθηλίου που χαρακτηρίζει τις λοιμώξεις από HRVs.

Τα περισσότερα κλινικά συμπτώματα του HRNs περιλαμβάνουν «απαντήσεις» του ξενιστή (του ανθρώπου) με κινητοποίηση της συγγενούς ανοσίας, την λειτουργία των βλεννογόνων, όπως και της κυτταρικής ανοσίας.

Η λοίμωξη από HRVs προκαλεί απελευθέρωση κυτοκίνων (Ι-ΙΙΙ ιντερφερόνες) – IL:6-11-12-15-18.

Η στρατολόγηση των ουδετερόφιλων είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης κυτοκίνων και των αυξητικών παραγόντων.

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ

HRVs προσβάλλουν όλον την υφήλιο, όλα τα έθνη, όλο το χρόνο με αναπνευστικές λοιμώξεις.

Επιδημίες στα εύκρατα κλίματα εμφανίζονται στο Φθινόπωρο, Άνοιξη.

Δευτερογενείς προσβολές εμφανίζονται σε ποσοστό 25-70%.

Η διάρκεια των προσβολών από τον ιό διαρκεί 11-21 ημέρες.

Ο ιός HRV-C (καινούργιος υποτύτος) διαρκεί, εμφανίζει τριπλάσια διάρκεια.

HRVs έχουν βρεθεί όλο τον χρόνο στα τροπικά – σε ημιτροπικά κλίματα.

Οι λοιμώξεις από influenza ιούς δεν είναι δυνατόν να διαχωριστούν κλινικά από λοιμώξεις HRVs.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Δεν υπάρχει χρήση συνιστάται χορήγηση κινολόνων σε επιπλοκές του αναπνευστικού.

Ref.: - Taber’s λεξικό

• PMC Aug. 2016

ΑΔΕΝΟΪΟΙ

Μεσαίου μεγέθους ιοί, χωρίς φάκελλο, εικοσαενδρικής μορφής, με γραμμικό δίκλωνο DNA.

Έχουν περιγραφή 57 ορότυποι (οι ιοί αποτελούνται από 1.000.000 αμινοξέα). Οι αδενοϊοί στον άνθρωπο ευθύνονται για ποσοστό 5-10% του συνόλου των λοιμώξεων των προσβολών του ανώτερου αναπνευστικού συστηματος και προσβάλλουν παιδιά όπως και ενήλικες.

Μεταφέρονται μέσω του ΕΝΔΟΣΩΜΑΤΟΣ* (δηλαδή η σύντηξη του περιβλήματος δεν είναι απαραίτητη).

ΕΝΔΟΣΩΜΑ : Σχηματισμός (κοιλότητας) που βρίσκεται στην μεμβράνη των κυττάρων.

Επίσης το σωμάτιο του ιού φέρει μοναδική «ακίδα» ή ίνα που συνδέεται σε ακμή του καψιδίου (εικόνα).

Οι αδενοϊοί είναι ανθεκτικοί σε χημικούς ή φυσικούς παράγοντες, γενικά αντίξοες συνθήκες και έτσι επιβιώνουν εκτός οργανισμού και ύδατος.

Μετάδοση των ιών κυρίως μέσω σταγονιδίων αλλά και με την κοπρανοστοματική οδό.

Με την μόλυνση των δακτύλων διασπείρεται ο ιός στα μάτια.

Οι ΑΔΕΝΟΪΟΙ εκτός από τις εμπύρετες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (φαριγγίτις – επιπεφυκίτις - πνευμονία – κερατίτις) προκαλούν οξεία αιμορραγική κυστίτιδα – γαστρεντερίτιδα – ηπατίτιδα όπως και οξείες φλεγμονές σε ασθενείς με AIDs (μηνιγγίτιδα).

Οι αδενοϊοί επειδή έχουν αναλυθεί και μελετηθεί πάρα πολύ καλά χρησιμοποιούνται, σαν «θεραπευτικά» οχήματα για την εισαγωγή τμημάτων DNA σε άλλα κύτταρα.

Οι αδενοϊοί διαθέτουν αποτελεσματικό μηχανισμό εισόδου στους πυρήνες των κυττάρων, έχουν δυνατότητα παραγωγής σε μεγάλες ποσότητες και ικανότητα «μόλυνσης» μεγάλου αριθμού κυττάρων.

Επειδή, εμφανίζουν όλες τις παραπάνω ιδιότητες οι αδενοϊοί σε συνδυασμό με την χαμηλή παθογονικότητα τους μπορούν να μεταφέρουν μεγάλα τμήματα γονιδίων (μεγαλύτερα των 30Kb) και βέβαια οι πρωτεΐνες τους αναγνωρίζονται από τα αναπνευστικό σύστημα του ξενιστή.

Όλα τα παραπάνω εφαρμόζονται, και οι αδενοϊοί σαν θεραπείες (η μεταφορά γονιδίων γενικής θεραπείας – γενετικής και θεραπείας) ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΣΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ, αλλά και χρήση αυτών γίνεται βάσει της ικανότητάς τους θανάτου επιλεκτικά τωμ καρκινικών κυττάρων (με λύση κυττάρων).

ΙΟΙ PARAINFUENZA (H PIVs) ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Προκαλούν λοιμώξεις ανώτερης και κατώτερης αναπνευστικής οδού, προσβάλλουν όλες τις ηλικίες αλλά ειδικά στις μικρές ηλικίες (παιδιά, έφηβοι, άτομα με ανοσοκαταστολή).

Η επώαση της λοίμωξης από τους ιούς αυτούς είναι 2-7 ημέρες. Οι ιοί αυτοί είναι παθογόνοι και για τα ζώα, έχουν μέγεθος 150-250nm περιέχουν αρνητική φόρτιση DNA, γονιδίωμα 15.000 νουκλεοτιδίων.

Οι HPIVs διακρίνονται σε 4 τύπους (1-4).

Οι HPIV-1 και HPIV-2 προκαλούν λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος και λοιμώξεις που μιμούνται το κοινό κρυολόγημα.

Ειδικά ο HPIV-1 προκαλεί ψευδομεμβρανιώδη λαρυγγίτιδα (croup).

HPIV3 προκαλεί βρογχολίτιδα, βρογχίτιδα οξεία, πνευμονία.

HPIV4 δεν ανευρίσκεται συχνά προκαλεί μέτριες αναπνευστικές παθήσεις εποχιακού χαρακτήρα.

Οι ανθρώπινοι parainfluenza ιοί ανήκουν στην οικογένεια Paramoyxoviridae και περιέχουν στο μόριό τους RNA.

Οι άνθρωποι εμφανίζουν λοιμώξεις πολλαπλές από τους (HPIVs) ιούς με κλινική εικόνα μέτριου βαθμού λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος που θυμίζουν κοινό κρυολόγημα.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

ΙΟΣ	κατηγορία	Ταξινόμηση NCBF	Ασθενείς
Ανθρώπινος ιός παραϊνφλουέζας ΤΥΠΟΥ 1	HPIV-1	12730	Το πιο κοινό αίτιο Ψευδομεμβρανώδης λαρυγγίτιδας
Ανθρώπινος ιός παραϊνφλουέζας ΤΥΠΟΥ 2	HPIV-2	11212	- Ψευδομεμβρανώδης λαρυγγίτιδα - Λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού συστήματος
Ανθρώπινος ιός παραϊνφλουέζας ΤΥΠΟΥ 3	HPIV-3	11216	Προκαλούν Βρογχιολίτιδα και πνευμονία
Ανθρώπινος ιός παραϊνφλουέζας ΤΥΠΟΥ 4	HPIV-4	11203	Υποδιαιρείται σε 4a – 4b.

Οι ανθρώπινοι ιοί parainfluenza έχουν 2 γένη

Respirοvirus HPIV-1, 3

Rubrilavirus HPIV-2, 4

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : 5.000.000 παιδιά (στατιστικά ΗΠΑ) προσβάλλονται από λοιμώξεις στο κατώτερο αναπνευστικό σύστημα (2/3 αυτών οφείλονται σε HPIVs).

ΔΟΜΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΣΗ ΙΟΥ

Οι HPIVs χαρακτηρίζονται από παραγωγή τεμαχιδίων ιού με κάψα και περιέχουν RNA με αρνητική φόρτιση.

Τα γονιδιώματα των ιών αυτών είναι περίπου 15.000 νουκλεοτίδια και 6 δομικές πρωτεΐνες (βλέπε Πίνακα 2).

Ο πρώτος HPIV ανακαλύφθηκε το 1950.

Η ταξινόμηση της γίνεται με αναγονική και γενετικά χαρακτηριστικά δημιουργώντας 4 υποτύπους.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

ΔΟΜΙΚΕΣ ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ	ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ	ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Αιμοσυγκολλυτίνη – Νευραμινιδάση (HD)	Περίβλημα ιού	Προσάρτηση ιού – είσοδος στο κύτταρο
Συμφυτική πρωτεΐνη (F)	Περίβλημα	Σύμφυση – είσοδος στο κύτταρο
Πρωτεΐνη μητρικής ουσίας (Μ)	Εντός του περιβλήματος	Σύνδεση
Νουκλεοπρωτεΐνη (ND)	Πυρινοκαψίδιο	Σύμπλεγμα με RNA γονιδίωμα
Φωσφοπρωτεΐνη (D)	Πυρινοκαψίδιο	Μέρος του συμπλέγματος RNA πολυμεράσης
Μεγάλου μεγέθους Πρωτεΐνη (L)	Πυρινοκαψίδιο	Μέρος του συμπλέγματος RNA πολυμεράσης

Η ηλεκτροφόρηση έχει δείξει ότι τα Μοριακά βάρη των πρωτεϊνών των 4 HPIVs τα οποία εμφανίζουν ομοιότητες (εξαιρείται η φωσφοπρωτεΐνη).

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΙΟΥ

Η αναδίπλωση και ο πολλαπλασιασμός του ιού γίνεται με την αρχική είσοδο του ιού εντός του κυττάρου με την σύνδεση και την σύντηξη των λιπιδίων της μεμβράνης του κυττάρου με την συμμετοχή της νουκλεοπρωτεΐνης, της φωσφοπρωτεΐνης, μεγάλου μεγέθους πρωτεϊνών.

Στην ένωση του ιού με το υγιές κύτταρο σημαντικό ρόλο παίζει η αιμοσυγκολητίνη-νευραμινιδάση όπως και η συμφυτική πρωτεΐνη (Fusion Protein) που σχηματίζει παροδικά συγκύτια.

Οι εμφανείς μορφολογικές αλλοιώσεις που προκαλούνται από τον ιό στα κύτταρα που προσβάλλει αυτός εμφανίζεται σαν διεύρυνση, επέκταση του κυττοπλάσματος, μείωση μιτωτικής ενέργειας – και τοπικά αθροίσματα πολυπύρηνων κυττάρων (συγκότια).

Γενικά η παθογενετική ικανότητα των HPIVs εξαρτάται από αναστολή παραγωγής της ιντερφερόνης.

Οι λοιμώξεις των αεροφόρων οδών οφείλονται στην μεγάλη δυνατότητα απορρύθμισης των κυττοκίνων που προκαλούν αυτοί οι ιοί στην έκκριση (IL-2, IL-6, INF-α).

Πρόσφατα στοιχεία έχουν ενοχοποιήσει τα IgE αντισώματα κατά την HPIVs με την έκκριση ισταμίνης στην περιοχή της τραχείας που ενοχοποιείται για το croup (ψευδομεμβρανική λαρυγγίτις).

Η πρωτοπαθής ανοσολογική απάντηση κατά του ιού περιλαμβάνει την ΧΥΜΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ που κατευθύνεται κατά πρωτεϊνών HPN και F του ιού.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Οι HPIV-1, HPIV-2, HPIV-3, έχουν ενοχοποιηθεί για 1/3 των λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος (στατιστική ΗΠΑ).

Ποσοστό 25% των παιδιών και εφήβων εκδηλώνουν κλινικό σύνδρομο.

Οι HPIV-1, HPIV-2, θεωρούνται το κυριότερο αίτιο λαρυγγοτραχείτιδας (παιδιά 6-8 ετών).

2 φορές το χρόνο επιδημίες μπορεί να συμβούν κυρίως το Φθινόπωρο με λοίμωξη HPIV-1, 2.

Ο HPIV2, προκαλεί συνήθως ετήσιες επιδημίες.

Ο HPIV3, ενοχοποιείται για πρόκληση βρογχιολίτιδας και πνευμονίςα (ηλικίες < έτους).

Ο HPIV4, δεν εντοπίζεται συνήθως. Πιθανώς προκαλεί λοιμώξεις χωρίς συμπτώματα.

Υπάρχουν ενδείξεις συσχετισμού των HPIVs με πυρετικούς σπασμούς που προκαλείται από λοιμώξεις (C>20%) ειδικά από HPIV-4 και HPIV3-1.

Οι HPIVs, έχουν συνδεθεί με ιογενείς μηνιγγίτιδες και σύνδρομο Guillain-Barre.

Η σχέση HPIVs και Χ.Α.Π. (Χρόνια Αποφρακτική Νόσος Πνευμόνων) διερευνάται.

Οι προσχολικές ηλικίες εμφανίζουν υψηλή θνητότητα μετά από λοιμώξεις HPIVs αλλά και μικροβιακές λοιμώξεις που ενισχύονται από την κακή διατροφή – ανεπάρκεια Βιτ. Α – μόλυνση περιβάλλοντος.

Τα περισσότερα μικρά παιδιά (5 χρονών και πάνω) διαθέτουν αντισώματα κατά HPIV-3 και ποσοστό 75% έχουν αντισώματα κατά HPIV-1 και 2.

ΜΕΤΑΔΟΣΗ : Γίνεται αερογενώς (πτάρνισμα, βήχας) με τα μολυσμένα σταγονίδια να παραμένουν περίπου 1 ώρα στον αέρα και για 1-2 ώρες στις επιφάνειες του περιβάλλοντος.

Οι HPIVs προκαλούν επιδημίες το Καλοκαίρι – Φθινόπωρο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Με τη μέθοδο της αλυσωτής πολυμεράσης (P.C.R.) το γονιδίωμα του ιού ανιχνεύεται.
• Άμεση αναζήτηση αντιγόνων του ιού στις αναπνευστικές εκκρίσεις (συλλογή πτύελων μετά 7 ημέρες από την αρχή της νόσου) με την μέθοδο του ανοσοφθορισμού ή την ενζυμική.
• Καλλιέργεια πτύελων (ανεύρεση του ιού).
• Έλεγχος των IgG αντισωμάτων κατά του ιού η αναζήτηση IgM αντισωμάτων σε δείγμα πλάσματος.

Πρόγνωση για τους HPIVs δεν υπάρχει.

Εμβόλια δεν έχουν δημιουργηθεί.

Θεραπευτικά, γίνεται χρήση Ribanirus (θεραπεία HPIV-30).

Συμπτωματική θεραπεία με κορτιζόνη και βρογχοδιαγνωστική γίνεται στις επιπλοκές της νόσου από HPIVs.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Ref.: - Βικιπαίδεια

• Amer. Med. Ped.
• Nort. Res. Ent. Vir. Sum
• (NR EVSI)