Σαν δύσπνοια περιγράφεται δυσάρεστο αίσθημα ασφυξίας – δυσφορίας και όχι άνετης αναπνοής. Η δύσπνοια έχει πολλαπλές αιτίες (καρδιακές – πνευμονικές νόσοι), αλλά και υποκειμενική προβολή και εκτίμηση σε κάθε άτομο. Πολλές φορές σαν αιτιολογία, υπόστρωμα της δύσπνοιας, υπάρχουν συνδυασμοί νοσημάτων.
Η παθοφυσιολογική βάση που προκαλεί τη δυσφορία της δύσπνοιας αποδίδεται στη δυσκολία δυνατότητας να πάρει το άτομο βαθειά αναπνοή (τάση – συνεργασία αναπνευστικών μυών – διάρκεια τάσης αναπνευστικών μυών) και να διαρκέσει αυτή μεγάλο χρονικό διάστημα. Η δυσκολία αναπνοής είναι πολύ συχνή στους ασθενείς που πάσχουν από Χ.Α.Π. (Χρόνια Αποφρακτική Νόσο) των πνευμόνων, κυρίως κατά τη φάση εξάρσεων της νόσου. (Η Χ.Α.Π. περιλαμβάνει 1) το χρόνιο βρογχικό άσθμα, 2) τη χρόνια βρογχίτιδα, 3) το πνευμονικό εμφύσημα).Αίτια δύσπνοιας
Θεραπεία δύσπνοιας
Διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση της αιτίλας ή των αιτίων που προκαλούν τη δύσπνοια. Η υποξαιμία που προκαλείται από τη δύσπνοια αντιμετωπίζεται με χορήγηση Ο2 (οξυγόνου) ώστε να υπάρχει μερική τάση αρτηριακού Ο2 >= 88% ώστε να παρέχεται το κατάλληλο Ο2 στους ιστούς.Ο κορεσμός Ο2 πρέπει να διατηρηθεί > 93% αν υπάρχει έμφραγμα μυοκαρδίου ή εγκεφαλική ισχαιμία. Η χορήγηση μορφίνης απαγορεύεται στη Χ.Α.Π.
Dr Νίκος Καλλιακμάνης
Ref.: Mer. Man 18th ed.
