Εργαστηριακές Εξετάσεις Λειτουργίας Ήπατος

1. Χολερυθρίνη

Προέρχεται από το μεταβολισμό της αιμοσφαιρίνης που περιέχεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια του αίματος. Η χολερυθρίνη παράγεται από τα κύτταρα του δικτυοενδοθηλιακού συστήματος (Δ.Ε.Σ.). Τα πολυγωνικά κύτταρα του ηπατικού παρεγχύματος δεν λαμβάνουν μέρος στην παραγωγή της χολερυθρίνης, αλλά λειτουργούν παραλαμβάνοντας την χολερυθρίνη από το αίμα που κυκλοφορεί και την εκκρίνουν στη χολή. Φυσιολογικά 200-370 mgr χολερυθρίνης εκκρίνονται στη χολή κάθε μέρα και προέρχονται από τον μεταβολισμό της αιμοσφαιρίνης. Περνώντας η χολερυθρίνη μέσα από το ηπατικό κύτταρο συνδέεται με γλυκουρονικό οξύ.

Η χολερυθρίνη κυκλοφορεί στο αίμα ενωμένη με λευκωματίνη (λεύκωμα πλάσματος – άλλα λευκώματα είναι οι σφαιρίνες) και αποτελεί την έμμεση ή συνδεδεμένη χολερυθρίνη, της οποίας το μόριο επειδή είναι μεγάλο δεν αποβάλλεται από τα νεφρά και επομένως δεν ανιχνεύεται στα ούρα. Από τη στιγμή που η έμμεση χολερυθρίνη έρχεται σε επαφή με το ηπατικό κύτταρο, αποδεσμεύεται από τη λευκωματίνη και μετατρέπεται σε άμεση χολερυθρίνη η οποία και ανιχνεύεται στα ούρα.

 

Φυσιολογικές τιμές Χολερυθρίνης
Στη γέννηση	0,4 - 4 mgr / 100ml
3 μέρες	1,0 – 10,0 mgr / 100ml
1 μήνας	0,1 – 1,0 mgr / 100ml
Ενήλικες	0,8 – 1,2 mgr / 100ml

 

Αύξηση του ποσοστού της χολερυθρίνης προκαλεί το σύνδρομο του Ίκτερου. Η κλινική σημασία και ο διαχωρισμός της χολερυθρίνης ως εμμέσου – αμέσου γίνεται πάνω από τιμή αίματος 1,5 mgr / 100 ml.

2. Αλκαλική φωσφατάση ορού - Alkaline Phospatase of Serum (S.A.P.)

Είναι ένζυμο που φυσιολογικά περιέχεται σε πολλούς ιστούς του σώματος. Ιδιαίτερα πλούσια όργανα σε αλκαλική φωσφατάση είναι:

1.Οστά (οστεοποιός μοίρα χόνδρων)

2. Ήπαρ

3.Βλεννογόνος του εντέρου

4.ΝεφροίXΝεφροί

Κλινικές και διαγνωστικές πληροφορίες δίνονται από τη μέτρηση της SAP

1.Σε παθήσεις οστών

2.Σε παθήσεις ήπατος

 

 

Τρόπος λήψης δείγματος αίματος για μέτρηση της SAP

Αποχή τροφής, προετοιμασία καμία. Λήψη 5 ml φλεβικού αίματος. Σημείωση: Λήψη πολλών φαρμάκων αυξάνει την τιμή της SAP όπως:

1.Allopurinal

2.Αναβολικά

3.Κολλικίνη

4.Μακρολίδες

5.Ινδομεθακίνη

6.Αντισυλληπτικά

7.Μεγάλες δόσεις βιταμίνης D

 

3. Τρανσαμινάσες - Serum Glutamic Pyruyric Transaminase SGPT  ALT Serum Glutamic Oxaloacetic Transaminase SGOT  AST

Ορισμός του ενζύμου: Τα ένζυμα είναι ουσίες που συμμετέχουν στην ταχύτητα μιας χημικής αντιδράσεως, χωρίς να αλλοιώνονται δομικά και χωρίς να συμμετέχουν στο τελικό προϊόν της αντίδρασης αυτής. Οι τρανσαμινάσες είναι ένζυμα που δρουν καταλυτικά κατά την αμφίδρομη ενδομοριακή μεταφορά μιας αμινοομάδας από αμινοξύ  προς κετοξύ. Οι τρανσαμινάσες βρίσκονται φυσιολογικά στην καρδιά – ήπαρ – μύες - νεφρούς – πάγκρεας του ανθρώπινου οργανισμού. Αυξημένες τιμές τρανσαμινασών εμφανίζονται από την καταστροφή των κυττάρων των οργάνων που αναφέρθηκαν.

SGOT (AST)

Η SGOT αυξάνει χαρακτηριστικά στο έμφαγμα του μυοκαρδίου 4-10 παραπάνω της φυσιολογικής τιμής. Ανώτερη τιμή SGOT στο έμφακτο του μυοκαρδίου σημειώνεται το πρώτο 24ωρο. Οι τιμές είναι φυσιολογικές μετά 5 ημέρες. Μέτρηση SGOT αποτελεί λοιπόν χρήσιμο διαγνωστικό κριτήριο για την διάγνωση του εμφράγματος του μυοκαρδίου (με παράλληλη μέτρηση της Τροπονίνης). Σε ηπατίτιδες η SGOT του ορού αυξάνει 10-100 φορές στην οξεία φάση. Η SGOT αυξάνει επίσης σε περιπτώσεις πρωτοπαθών νεοπλασιών του ήπατος και μεταστατικών εντοπίσεων σε αυτό. Επίσης SGOT αυξάνει σε παθήσεις μυηών σκελετού (προϊούσα μυϊκή δυστροφία – δερματομυοσίτιδα).

SGPT ALT

Κυρίως η SGPT, επειδή περιέχεται στο ηπατικό παρέγχυμα και λιγότερο στον καρδιακό μυ, αυξάνεται και χρησιμεύει στη διάγνωση και παρακολούθηση των ηπατικών παθήσεων. Έτσι στην ηπατίτιδα η SGPT αυξάνει πιο γρήγορα από SGOT, φτάνοντας και τις 4.000 μονάδες. Η SGPT μειώνεται σταδιακά και μετά 2-3 μήνες επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα. Επίσης αύξηση SEPT εμφανίζεται μετά από προσβολή του ήπατος από χορήγηση διαφόρων φαρμάκων. Φυσιολογικές τιμές τρανσαμινασών Ενήλικες 6-36 karmen units ή 5-24 International milliunits/ml ή 5-24 International units/L Παιδιά Ίδιες τιμές Τα νεογνά έχουν τετραπλάσιες τιμές

Τρόπος λήψης δείγματος αίματος για μικροβιολογική εξέταση

Περιορισμός λήψεως τροφής ή ποτού: Καμμία. Λήψη 5 ml από φλεβοκέντηση. Καλύτερος χρόνος λήψεως αίματος προ πάσης φαρμακευτικής αγωγής, θεραπείας. Διατήρηση αίματος 4 ημέρες σε θερμοκρασία ψυγείου, χωρίς αλλοίωση της δραστικότητας των τρανσαμινασών.

Ασβέστιο (Ca) στον ορό

Φυσιολογικές τιμές	9.04-10.30 mgr / 100ml
Άτομα 20 ετών	9,09 – 10,20 mgr / 100ml
Άτομα 70 ετών	8,77 – 9,88 mgr / 100ml
Φυσιολογικές τιμές σε γυναίκες	8,93 – 10,05 mgr / 100ml

Δεν παρατηρούνται μεταβολές τιμών με την ηλικία. Το Ca θεωρείται απαραίτητο για το σχηματισμό των οστών και για τις νευρομυϊκές λειτουργίες του οργανισμού. Το 99% του συνολικού Ca βρίσκεται στα οστά, το 1% βρίσκεται στον εξωκυττάριο χώρο. Περίπου το 50% του Ca του ορού είναι ιονισμένο (ελεύθερο), ενώ το υπόλοιπο είναι δεσμευμένο με λευκωματίνη (40%) και ανιόντα όπως ο φώσφορος (10%). Οι μεταβολές του Ca ρυθμίζονται από την παραθορμόνη και καλτσιτριόλη (1,25 (ΟΗ)2D3). Οι τύποι που υπολογίζουν το ελεύθερο Ca είναι:

Ελεύθερο Ca = μετρημένο Ca – λευκωματίνη +2    (1)

Ελεύθερο Ca = μετρημένο Ca / 0,6 +[ολικά λευκώματα/8,5]    (2)

 

Το Ca ανευρίσκεται στο νερό, ενώ σαπούνια που περιέχουν Ca προσκολλώνται στα γυάλινα σκεύη, όταν αυτά πλένονται. ΠΡΟΣΟΧΗ στον καθαρισμό φιαλιδίων και λοιπών σωληναρίων που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια κυρίως όταν μετρείται το Ca. Πρωτεΐνες ορού

Φυσιολογικές τιμές 6,3 – 7,8 g / 100 ml ορού.

Νεογέννητο (πλάσμα) 4,0 – 6,7 g / 100 ml.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι πρωτεΐνες ορού αυξάνουν παροδικά > 10% μετά από έντονη άσκηση.

 

Λευκωματίνη ορού – Αλβουμίνη ορού

Φυσιολογικές τιμές > 3,0 g / 100 ml

Η λευκωματίνη έχει χρόνο ημίσειας ζωής 17 – 26 ημέρες. Φυσιολογική παραγωγή της σε ενήλικα 12 gr/ημερησίως. Το 50% της λευκωματίνης βρίσκεται στο αίμα και το υπόλοιπο 50% στον εξωκυττάριο χώρο. Κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής κύησης η αλβουμίνη μειώνεται κατά το 2ο – 3ο τρίμηνο και παραμένει χαμηλή 3 μήνες μετά τον τοκετό. Αυτό αποδίδεται σε απόλυτη αύξηση του όγκου πλάσματος με συνοδή αύξηση του κλάσματος α2 και β σφαιρίνης.